Creating a Multi-channel Design in Altium Designer

Nie jest niczym niezwykłym, że projekt elektroniczny zawiera powtarzające się sekcje obwodów. Może to być wzmacniacz stereo lub 64-kanałowy pulpit mikserski. Ten typ konstrukcji jest w pełni obsługiwany przez zestaw funkcji znany jako multi-channel design.

Dwa kanały dekodera multipleksera wideo przy użyciu wielokanałowej struktury projektowej oznaczają, że kanał dekodera jest przechwytywany tylko raz.

W projekcie wielokanałowym, powtarzający się obwód jest przechwytywany raz, a następnie instruowany przez oprogramowanie, aby powtórzył go wymaganą liczbę razy. Gdy projekt jest automatycznie kompilowany, jest on rozszerzany w pamięci, a wszystkie komponenty i połączenia są powtarzane wymaganą liczbę razy, zgodnie ze schematem nazewnictwa kanałów zdefiniowanym przez użytkownika.

Przechwycony projekt logiczny nigdy nie jest w rzeczywistości spłaszczany, źródło zawsze pozostaje jako schemat wielokanałowy. Po przeniesieniu go do układu PCB, fizyczne komponenty i siatki są automatycznie rozmieszczane wymaganą liczbę razy. Użytkownik ma pełny dostęp do standardowych narzędzi cross-probing i cross-selecting dostępnych do pracy między schematem a PCB. W edytorze PCB dostępne jest również narzędzie do replikowania rozmieszczenia i trasowania jednego kanału we wszystkich innych kanałach, z możliwością łatwego przenoszenia i zmiany orientacji całego kanału.

Dynamiczna kompilacja

Related page: Weryfikacja projektu

Model łączności projektu jest przyrostowo aktualizowany po każdej operacji użytkownika poprzez dynamiczną kompilację. Nie trzeba ręcznie kompilować projektu, ponieważ odbywa się to automatycznie. W przypadku projektu, proces automatycznej kompilacji wykonuje trzy funkcje:

1. Instantyzuje hierarchię projektu.
2. Ustanawia połączenia sieciowe między wszystkimi arkuszami projektu.
3. Tworzy wewnętrzny ujednolicony model danych (UDM) projektu.

Zapewnia to, że wszelkie wprowadzone zmiany projektu są natychmiast odzwierciedlane w panelach Navigator i panelu Projekty .

Skompilowany model projektu jest określany jako Unified Data Model (UDM). UDM zawiera szczegółowe opisy każdego komponentu w projekcie i sposobu, w jaki są one ze sobą połączone.

Aby sprawdzić błędy logiczne, elektryczne i redakcyjne między UDM a ustawieniami kompilatora, należy zweryfikować projekt. Dostęp do tego polecenia można uzyskać, wybierając polecenie Project » Validate Project z menu głównego lub klikając prawym przyciskiem myszy wpis projektu w panelu Projekty i wybierając polecenie Validate Project z menu kontekstowego.

Wszelkie naruszenia wykryte przez kompilator zostaną wyświetlone jako ostrzeżenia i/lub błędy w panelu Messages panelu. Kompilator używa opcji zdefiniowanych na kartach Error Reporting i Connection Matrix okna dialogowego (odpowiednio do typu projektu) Options for Project (w zależności od typu projektu) podczas sprawdzania dokumentów źródłowych pod kątem naruszeń.

Ujednolicony model danych

Aby zrozumieć projektowanie wielokanałowe, warto zrozumieć, w jaki sposób zarządzane są dane projektowe. Podstawowym elementem oprogramowania jest Ujednolicony Model Danych (UDM). Gdy projekt jest automatycznie kompilowany, tworzony jest pojedynczy, spójny model, który zajmuje centralne miejsce w procesie projektowania. Dane w modelu mogą być następnie dostępne i manipulowane przy użyciu różnych edytorów i usług w oprogramowaniu. Zamiast korzystać z oddzielnego magazynu danych dla każdej z różnych domen projektowych, UDM jest skonstruowany tak, aby pomieścić wszystkie informacje ze wszystkich aspektów projektu, w tym komponentów i ich połączeń.

Ujednolicony model danych sprawia, że wszystkie dane projektowe są dostępne dla wszystkich edytorów i pomaga zapewnić zaawansowane funkcje, takie jak projektowanie wielokanałowe.

UDM, w połączeniu z hierarchicznym systemem projektowania, jest wykorzystywany do zapewnienia możliwości projektowania wielokanałowego. "Kanał" to obwód w symbolu arkusza - poniżej tego symbolu arkusza może znajdować się pojedynczy arkusz lub cała gałąź struktury projektu, zawierająca inne arkusze podrzędne. Można również tworzyć kanały wewnątrz kanałów, w 2-poziomowym projekcie wielokanałowym górne kanały są określane jako banki, a dolne jako kanały.

Ponieważ ten pełny, gotowy do PCB opis istnieje w pamięci, możliwe jest powtórzenie sekcji obwodu, o ile istnieje systematyczny sposób obsługi powtarzających się obiektów, takich jak oznaczenia komponentów i sieci. Systematyczne nazewnictwo jest definiowane w zakładce Multi-Channel okna dialogowego Options for Projectjak omówiono poniżej.

Tworzenie projektu wielokanałowego

Projekt jest wielokanałowy, gdy sekcja obwodu jest powtarzana. Odbywa się to na poziomie symbolu arkusza, poprzez:

• umieszczenie wielu symboli arkusza, które odwołują się do tego samego schematu podrzędnego, lub
• skonfigurowanie pojedynczego symbolu arkusza tak, aby powtarzał schemat podrzędny, do którego się odwołuje, wymaganą liczbę razy

Pierwsza ilustracja - cztery symbole arkusza, wszystkie odwołujące się do tego samego arkusza podrzędnego (PortIO.SchDoc). Drugi obraz - InputChannel.SchDoc jest powtarzany osiem razy, a OutputChannel.SchDoc dwa razy przy użyciu słowa kluczowego Repeat.

Te dwa podejścia do tworzenia projektu wielokanałowego są pokazane na powyższych obrazkach. Na pierwszym obrazku znajdują się cztery symbole arkuszy, które odwołują się do tego samego arkusza podrzędnego (PortIO.SchDoc). Na drugim obrazie symbol InputChannel.SchDoc jest powtórzony osiem razy, a symbol OutputChannel.SchDoc jest powtarzany dwukrotnie, dzięki obecności słowa kluczowego Repeat w polu Designator w polu Symbol arkusza.

Powtarzające się desygnatory komponentów i nazwy sieci w projekcie są rozwiązywane przy użyciu standardowego schematu nazewnictwa. Na przykład, jednym ze schematów nazewnictwa jest dodanie indeksu kanału do powtarzających się komponentów i identyfikatorów sieci(Net Labels i Ports), jak pokazano w podświetleniach na poniższych ilustracjach.

Zwróć uwagę na zakładki, które pojawiają się w dolnej części schematu po otwarciu projektu. Zakładka Editor zawiera projekt logiczny w takiej postaci, w jakiej został przechwycony, pozostałe skompilowane zakładki (COUT1 i COUT2), reprezentujące projekt fizyczny, który zostanie przeniesiony do edytora PCB. Dla każdego kanału fizycznego będzie dostępna zakładka.

Skompilowany projekt, pokazujący zakładkę dla widoku logicznego i zakładkę dla każdego kanału fizycznego, który zostanie przeniesiony na płytkę drukowaną. Należy zwrócić uwagę na sposób zarządzania powtarzającymi się oznaczeniami i identyfikatorami sieci.

Słowo kluczowe Repeat

Jak wspomniano, kanał jest powtarzany przez umieszczenie wielu symboli arkuszy, które odwołują się do tego samego arkusza podrzędnego lub przez włączenie słowa kluczowego Repeat w polu Desygnator symbolu arkusza. Gdy używane jest słowo kluczowe Powtórz, symbol arkusza jest rysowany jako zestaw ułożonych w stos symboli arkuszy.

Instrukcja Repeat definiuje desygnator kanału i liczbę kanałów. Zwróć uwagę, że symbol arkusza jest rysowany jako zestaw ułożonych symboli, co oznacza powtarzające się kanały.

Każdy kanał jest identyfikowany przez desygnator kanału, który pochodzi z symbolu arkusza Designator. Gdy projekt jest podzielony na kanały poprzez umieszczenie wielu symboli arkusza, znacznik kanału jest wartością zdefiniowaną dla każdego symbolu arkusza Designator zdefiniowana dla każdego symbolu arkusza. Jeśli projekt jest kanalizowany przez użycie słowa kluczowego Repeat, wyznacznikiem kanału jest wartość ChannelIdentifier+ChannelIndex zdefiniowana przez słowo kluczowe Repeat słowo kluczowe.

Składnia pola Designator w przypadku użycia słowa kluczowego Repeat jest następująca:

Repeat(,,)

Nazewnictwo wielokanałowe

Koncepcja możliwości przechwytywania raz, a następnie powtarzania - projektowanie wielokanałowe - jest realizowana poprzez wykorzystanie ujednoliconego modelu danych oprogramowania (UDM). Powtarzające się komponenty są nazywane przy użyciu systematycznego schematu nazewnictwa, który jest konfigurowany w zakładce Multi-Channel okna dialogowego Options for Project jak pokazano poniżej.

Okno dialogowe zawiera górną sekcję używaną do kontrolowania nazewnictwa pomieszczeń oraz dolną sekcję używaną do kontrolowania nazewnictwa komponentów w tych pomieszczeniach. Na poziomie pomieszczenia dostępne są 2 płaskie style nazewnictwa i 3 hierarchiczne style nazewnictwa. Zazwyczaj wybór hierarchicznego stylu nazewnictwa jest konieczny tylko wtedy, gdy projekt zawiera kanały wewnątrz kanałów. W przeciwnym razie płaski styl nazewnictwa pomieszczeń jest krótszy i łatwiejszy do zrozumienia.

W przypadku nazewnictwa komponentów $Component$ChannelAlpha lub $Component_$ChannelIndex daje najkrótsze i najłatwiejsze do zinterpretowania oznaczenie komponentu. Możliwe jest również utworzenie własnego schematu nazewnictwa przy użyciu dostępnych słów kluczowych.

Powtarzające się komponenty (i sieci) są zarządzane przez zastosowanie systematycznego schematu nazewnictwa, wybranego w zakładce Multi-Channel w oknie dialogowym Project Options okna dialogowego.

Rola pomieszczenia

Pokój jest obiektem projektu PCB używanym do definiowania obszaru na płytce, który może być następnie używany na dwa sposoby:

1. Contain objects - podczas gdy pomieszczenie jest umieszczane jak każdy obiekt o kształcie wielokąta, w rzeczywistości jest ono tworzone jako reguła projektu umieszczania. Częścią definicji pomieszczenia jest określenie obiektów, które muszą znajdować się w tym pomieszczeniu - często są to komponenty. Gdy pomieszczenie jest przemieszczane, przemieszczane są również wszystkie znajdujące się w nim komponenty.
2. To scope other design rules - oprócz tego, że są one regułami samymi w sobie, pokoje mogą być również używane do określania zakresu innych reguł projektowych. Na przykład, jedna reguła projektu szerokości routingu definiuje szerokość routingu dla klasy sieci, a następnie reguła projektu o wyższym priorytecie, z zakresem Room, może określać inną szerokość, która ma być zastosowana do tej klasy sieci w tym pomieszczeniu.

Pokoje działają bardzo dobrze z projektem wielokanałowym. Mogą one być tworzone automatycznie, gdy projekt jest przenoszony z edytora schematów do edytora PCB, w oparciu o opcje na karcie Class Generation w oknie dialogowym Project Options z pomieszczeniem dla każdego symbolu arkusza. Oprócz grupowania komponentów w tym kanale, pomieszczenie może być następnie używane do nazywania komponentów w tym pomieszczeniu. Pomieszczenia i ich rola w procesie projektowania płytki są omówione bardziej szczegółowo w sekcji Wielokanałowe projektowanie PCB tego artykułu.

Łączność w projekcie wielokanałowym

W przypadku projektu wielokanałowego należy ustawić opcję Net Identifier Scope na Automatic, Hierarchical lub Strict Hierarchical. Projekt wielokanałowy musi być hierarchiczny, ponieważ oprogramowanie wykorzystuje ten model strukturalny do tworzenia instancji kanałów w pamięci podczas kompilacji projektu.

Istnieją dwa różne wymagania dotyczące łączności, które oprogramowanie musi obsługiwać dla sieci łączącej się z powtarzającym się kanałem:

• wspólna dla wszystkich kanałów, lub
• unikalne dla każdego kanału.

Poziom obsługi tego zależy od tego, która metoda została użyta do zdefiniowania kanałów (wiele symboli arkusza lub za pomocą słowa kluczowego Repeat). Jeśli projekt wykorzystuje wiele symboli arkusza (indywidualny symbol arkusza dla każdego kanału), wówczas łączność sieci jest jawna, zdefiniowana przez okablowanie umieszczone przez projektanta.

Ten projekt wykorzystuje słowo kluczowe Repeat do tworzenia wielu kanałów.

Jeśli w projekcie użyto słowa kluczowego Repeat, zastosowanie mają następujące konwencje połączeń.

Jak nazywane są siatki

Ostatecznie każda sieć może mieć tylko jedną nazwę na PCB (jedna sieć PCB nie może mieć dwóch nazw). Oprogramowanie automatycznie rozwiązuje siatki z wieloma nazwami, aby mieć tylko jedną nazwę w projekcie - ważne jest, aby skonfigurować opcje nazewnictwa w projekcie wielokanałowym, aby upewnić się, że siatki są oznaczone w sposób, który jest dla Ciebie znaczący. Opcje nazewnictwa sieci znajdują się w sekcji Netlist Options w zakładce Options okna dialogowego Options for Project okna dialogowego.

Dobrym podejściem do ustawienia tych opcji w projekcie wielokanałowym jest włączenie opcji Higher Level Names Take Priority a także umieszczenie etykiet sieci na wszystkich sieciach, które łączą się z arkuszem podrzędnym z kanałami.

Jako przykład, rozważ poniższe obrazy. Należy zauważyć, że oba symbole arkusza wskazują na arkusz PCB_Decoder.SchDocwięc istnieją 2 kanały tego obwodu, oznaczone jako U_PCB_DecoderA i U_PCB_DecoderB.

Symbol arkusza zawiera wpis arkusza o nazwie TDIktóry jest Test Data Iw łańcuchu skanowania granicznego JTAG. TDO (Test Data Out) z dekoderaA łączy się następnie z TDI następnego urządzenia w łańcuchu, które znajduje się w kanale dekoderaB.

Dwa kanały dekodera są tworzone przez umieszczenie dwóch symboli arkusza, które odwołują się do tego samego schematu, PCB_Decoder.SchDoc.

Po otwarciu projektu, zakładki kanałów U_PCB_DecoderA i U_PCB_DecoderB pojawiają się w dolnej części widoku schematu, zakładki te pokazują fizyczny projekt, który zostanie przekazany do edytora PCB. Na poniższych ilustracjach schemat obwodu dekodera w postaci, w jakiej został przechwycony, jest pokazany w zakładce po lewej stronie Editor po lewej stronie, a następnie dwa fizyczne kanały dla tego schematu, U_PCB_DecoderA oraz U_PCB_DecoderB.

Na oryginalnym przechwyconym schemacie sieć została oznaczona TDI przez projektanta (pierwszy obraz). Zwróć uwagę, jak oprogramowanie zastosowało nazwę sieci wyższego poziomu, TDO_CONTROLLERw zakładce DecoderA (drugi obraz), ponieważ jest to nazwa sieci wyższego poziomu (która została ustawiona jako priorytetowa w tym projekcie). Dla dekoderaB nie zdefiniowano nazwy wyższego poziomu, więc oryginalna nazwa sieci, TDIzostała zidentyfikowana w tym kanale jako TDI_2 (trzeci obrazek), ponieważ jest to schemat nazewnictwa zdefiniowany w zakładce Multi-Channel programu Project Options (schemat Component Naming jest używany do identyfikacji zarówno komponentów, jak i sieci w każdym kanale).

Schemat PCB_Decoder.SchDoc: pierwszy obraz - przechwycony schemat; drugi i trzeci obraz - skompilowany widok dwóch kanałów.

Wyświetlanie skompilowanych nazw

Śledzenie i analizowanie sieci w projekcie wielokanałowym może być mylące, ponieważ nazwy muszą się zmieniać, aby zidentyfikować sieci, które się powtarzają, ale nadal są unikalne. Aby w tym pomóc, istnieje szereg opcji kontrolujących wyświetlanie skompilowanych nazw obiektów, w tym desygnatorów komponentów, etykiet sieci, portów zasilania i portów. Istnieją również opcje dla numerów arkuszy i dokumentów, które będą ważne, gdy będziesz gotowy do generowania wydruków.

Wyświetlanie skompilowanych nazw obiektów jest konfigurowane w oknie dialogowym Schematic - Compiler page Preferences i jest pokazane na poniższym obrazku.

Skonfiguruj wyświetlanie skompilowanych nazw obiektów, indeksy górne są pomocne w przypadku oznaczeń komponentów.

Zazwyczaj wyświetlane będą oznaczenia i etykiety sieci, porty są przydatne podczas diagnozowania problemu. Numery arkuszy i dokumentów są również ważne i muszą być poprawnie skonfigurowane, linki do informacji o numeracji komponentów i arkuszy znajdują się w sekcji Adnotacje projektu.

Jeśli wybrano opcję Display superscript if necessary bieżący widok dokumentu będzie zawierał identyfikator obiektu z niewidocznego widoku jako indeks górny. Skonfiguruj te ustawienia zgodnie z własnymi preferencjami.

Widok kanału 2 (CIN2) projektu wielokanałowego. Zwróć uwagę, jak oznaczenia i nazwy sieci oryginalnego schematu logicznego są wyświetlane jako indeksy górne.

Rozwiązywanie błędów wielu nazw sieci

Opcje sprawdzania błędów edytora schematów domyślnie oznaczają każde wystąpienie sieci z wieloma nazwami. Może się to zdarzyć, gdy celowo zmienisz nazwę, na przykład gdy siatka wejdzie do symbolu arkusza i wolisz użyć innej nazwy w tym arkuszu. Poniższa ilustracja pokazuje kilka przykładów takiej sytuacji, w której wyjścia Left i Right są połączone w magistralę na górnym arkuszu, ale noszą nazwy Left i Right we wpisach arkusza.

Magistrala została użyta, ponieważ umożliwia reprezentowanie dwóch kanałów wyjściowych za pomocą pojedynczego symbolu arkusza ze słowem kluczowym Repeat. W przypadku użycia oddzielnych przewodów dla lewego i prawego kanału, projektant musiałby umieścić oddzielne symbole arkuszy dla lewego i prawego kanału wyjściowego (oba wskazujące na ten sam arkusz schematu podrzędnego), a następnie podłączyć każde wyjście do odpowiedniego symbolu arkusza wyjściowego.

Musisz poinstruować oprogramowanie, jak radzić sobie z wieloma identyfikatorami sieci. W tym celu należy:

• Ustawić Nets with multiple names sprawdzanie błędów na No Report w zakładce Raportowanie błędów okna dialogowego Options for Project okna dialogowego. Nie jest to preferowana opcja, ponieważ blokuje sprawdzanie tego warunku błędu w całym projekcie. Alternatywnie można,
• Umieścić dyrektywę Specific No ERC na dotkniętych sieciach, klikając prawym przyciskiem myszy błąd/ostrzeżenie w panelu Messages i wybierając polecenie Place Specific No ERC Marker for this violation polecenie. Spowoduje to przejście do trybu umieszczania obiektu NoERC, ze wstępnie skonfigurowanym znacznikiem Specific NoERC dołączonym do kursora, gotowym do umieszczenia na błędnej sieci. Po umieszczeniu kliknij dwukrotnie, aby skonfigurować styl i kolor.

Zwróć uwagę na mały trójkąt zakreślony na pomarańczowo; jest to specjalny znacznik No ERC, który został umieszczony w celu wyłączenia błędów Duplicate Net Names w sieciach MB1 i MB2.

Adnotacja projektu wielopłytkowego

Kluczową częścią procesu przechwytywania projektu jest dodanie adnotacji do projektu, czyli nadanie każdemu komponentowi i każdemu arkuszowi schematu unikalnego identyfikatora. W przypadku projektu wielokanałowego jest to proces dwuetapowy - najpierw należy ponumerować umieszczone komponenty i narysowane arkusze. Następnie należy ponumerować komponenty i arkusze, które są tworzone przez powtarzające się kanały.

• Dowiedz się więcej o dodawaniu adnotacjido komponentów
• Więcej informacji o numerowaniu arkuszy

Wielokanałowy projekt PCB

Po przeniesieniu projektu z edytora schematów do edytora PCB, komponenty z każdego arkusza są grupowane w pokoju rozmieszczenia PCB, jeśli tworzenie pokoju jest włączone w opcjach projektu.

Dużą zaletą korzystania z pomieszczeń w projekcie wielokanałowym jest to, że edytor PCB obsługuje duplikowanie rozmieszczenia i trasowania z jednego pomieszczenia (kanału) do innych pomieszczeń (kanałów). Pokoje można również przenosić tak, jakby były pojedynczym obiektem, co upraszcza proces rozmieszczania kanałów na płytce drukowanej.

Osiem kanałów wejściowych i dwa kanały wyjściowe po przeniesieniu projektu z edytora schematów do edytora PCB, czerwone obszary to pokoje.

Wyświetlanie oznaczeń na płytce drukowanej

Umieszczenie ciągów projektowych w projekcie wielokanałowym może być trudne, ponieważ mogą one być dość długie. Oprócz wybrania opcji nazewnictwa, która skutkuje krótką nazwą, inną opcją jest wyświetlenie oryginalnego, logicznego oznaczenia komponentu. Na przykład, C30_CIN1 będzie wyświetlane jako C30. Wymagałoby to dodania innej notacji do płytki, aby wskazać oddzielne kanały, takie jak ramka narysowana wokół każdego kanału na nakładce komponentu.

Można wybrać pomiędzy wyświetlaniem oznaczeń logicznych i fizycznych na płytce drukowanej w sekcji Other w panelu właściwości edytora PCB (View » Panels » Properties). W przypadku wybrania wyświetlania oznaczeń logicznych dla komponentów w projekcie wielokanałowym, będą one wyświetlane na płytce drukowanej i we wszystkich generowanych danych wyjściowych, takich jak wydruki i pliki Gerbera. Unikalne oznaczenia fizyczne są jednak zawsze używane podczas generowania zestawienia materiałów.

dowiedz się więcejo dodawaniu adnotacjido komponentów

Parametryczne wielokanałowe projektowanie hierarchiczne

Wyzwanie związane z ponownym wykorzystaniem sekcji projektu, na przykład łączenie symbolu arkusza w bieżącym projekcie z preferowanym przez firmę schematem zasilacza, polega na tym, że wartości komponentów nie zawsze są stałe w zależności od projektu.

Parametric Hierarchical Design rozwiązuje ten problem - pozwala przenieść specyfikację wartości komponentów z arkusza schematu do symbolu arkusza, który odwołuje się do tego arkusza. Ta funkcja doskonale sprawdza się również w przypadku projektowania wielokanałowego, umożliwiając stosowanie różnych wartości komponentów w każdym kanale. Należy pamiętać, że wymaga to, aby każdy kanał miał własny symbol arkusza, ponieważ to w nim przechowywane są wartości komponentów.

Na przykład korektor graficzny może mieć ten sam obwód powtarzany wiele razy, a jedyną różnicą między każdym kanałem są wartości komponentów. Tak więc kondensator może przyjmować wartości 0.12µF, 0.056µF, i 0.033µF w różnych kanałach. Implementacja tego jest prosta, ponieważ wartości te określa się w symbolu arkusza odnoszącym się do każdego kanału, co eliminuje potrzebę posiadania wielu podobnych schematów różniących się jedynie wartościami komponentów.

Komponenty parametryczne są definiowane poprzez zadeklarowanie ich wartości jako parametru symbolu arkusza powyżej, a następnie odwołanie się do tego parametru w komponencie docelowym. Poniższy obrazek przedstawia górny arkusz korektora graficznego po lewej stronie, z parametrami symbolu arkusza 1KHz obok niego. Obraz pokazuje również przechwycony schemat niższego poziomu i skompilowany kanał 1KHz (wybrany przez dolne zakładki).

Korektor graficzny z różnymi wartościami kondensatorów i rezystorów w każdym kanale; rzeczywiste wartości komponentów są zdefiniowane w symbolach arkusza, więc wystarczy przechwycić tylko jeden schemat niższego poziomu.

Każdy z tych parametrów symbolu arkusza jest również zdefiniowany jako value parametru w komponencie schematu na arkuszu niższego poziomu, jak pokazano na poniższej ilustracji. Wartość każdego parametru symbolu arkusza jest przekazywana do odpowiedniego komponentu schematu, gdzie jest następnie mapowana do pola komentarza komponentu. Zwróć uwagę, że jeśli parametr Value jest bezpośrednio używany do wyświetlania wartości komponentu schematu, a nie parametru Comment komponentu, jedynym wymaganiem jest zmapowanie parametru Symbol arkusza do parametru Value komponentu (Value=C2_Value) i uczynienie go widocznym.

Ponieważ parametr Value ma wartość =C2_Value, kompilator wie, że musi szukać rzeczywistej wartości komponentu w symbolu arkusza wyższego poziomu.

Hierarchia parametryczna nie ogranicza się do wartości komponentów. Można parametrycznie odwoływać się do dowolnego parametru komponentu, a także innych etykiet tekstowych obiektów na arkuszu schematu, z wyjątkiem podstawowych elementów łączności, takich jak identyfikatory komponentów, obiekty portów i nazwy plików dokumentów. W przypadku odwoływania się do parametrów z symbolu, który znajduje się wiele arkuszy wyżej w hierarchii, system będzie przeszukiwał hierarchię, aż znajdzie pasujący parametr.